ING en andere banken

De heisa rond het witwasschandaal van ING overdenkend  kwam er bij mij een herinnering boven.

Het is weer jaren geleden, de ING-bank had nog niet zo lang daarvoor afscheid genomen van haar vorige naam NMB (denkt met u mee. De afkorting stond voor Nederlandse Middenstands Bank, niet erg ambitieus of internationaal dus).

Het reclamebureau van de bank had een mooie, persoonlijke campagne bedacht: Bij ons bent u geen nummer.

Fijne claim, maar niet helemaal waarheidsgetrouw, want in werkelijkheid kende de bank haar particuliere klanten totaal niet. Via een intermediair werd ik gevraagd een list te verzinnen. Dat heb ik gedaan en de bank kon daarna achterhalen wie van haar diensten gebruik maakte.

Het bewees voor mij in een keer dat:

–       banken hun klanten niet erg serieus nemen;

–       ze evenmin goed georganiseerd zijn;

–       maar ook dat marketingprocessen wezenlijke invloed uit kunnen oefenen op de bedrijfspraktijk. Onder meer door beloften te doen die nagekomen moeten worden.

In diezelfde periode beëindigde de Rabobank haar reisbureau-activiteiten. Aan mij de schone zaak dat aan de klanten voor te spiegelen als een voordeel en misschien was het dat ook wel, want ik heb niet meegekregen dat er hevig tegen werd geprotesteerd.

Het blijft behelpen met banken, qua communicatie. De ING met het salaris van de topman, de Deutsche Bank die talloze Nederlandse rekeninghouders verzocht naar een andere bank uit te kijken, de Amrobank indertijd die een campagne voerde met als slogan Aardige mensen bij de Amrobank.

Gepke, onze boekhoudster  zegde haar rekening bij de Amro op: Ze zijn in mijn vestiging nog te beroerd om je te groeten, zei ze boos.

Over vestigingen gesproken: die hadden we toen nog. Duizenden!

Das war einmal, maar vast gegeven is dat banken zich gemiddeld niet erg sociaal betonen, om het voorzichtig te zeggen.

En wat er ook gebeurd, ze leren er niets van.